power of emotion
Zelf ben ik op zoek naar nuances in de context. Daarin denk ik dat antipolarisatie een belangerijk aspect is. -antipolarisatie in politiek, maar zeker, en eerder ook, in cultuur en economie; waar groten groter worden en klein gepromoot wordt om klein en authentiek te blijven, blijft er weinig grijze tussenzone over - Antipolariserend uit zich voor mij in het opzoeken optimisme in het dagelijkse leven en nuances terug zo expressief maken als de polariserende stem. Dit met respect voor context, en radicale eerlijkheid.
Terwijl ik Olivia Laing's essay "funny weather, art in an emergency" van 2020 herlees, zie ik hoe het beeld van de maatschappij in 2020, dat toen al turbulent was, enkel maar versterkt is. Ondertussen hebben we de corona pandemie achter de rug, hebben we een nieuwe dagelijkse realiteit, waar oorlog en politiek ons nog verder uit elkaar doet drijven, en de pogingen tot verzoening mischien op korte termijn eerder het averechtse effect hebben? We zitten namelijk in een transitie economie, waar de mens van nature graag vasthangt aan het vertrouwde, evolueren we momenteel naar iets nieuw, waar we zelf nog geen concreet idee hebben wat de invulling van "nieuw" moet zijn.
Door me te verdiepen in hoe politieke, economische en maatschappelijke gebeurtenissen impact hebben op de kunst- en design geschiedenis, inspireert me het om mijn werk, ontwerpen en inspiratie op een andere manier te bekijken. Waar Olivia Laing linken legt tussen kunst in crisis tijden, doe ik een poging om ontwerpgeschiedenis te linken in onze huidige samenleving. In deze turbulente tijden wordt er soms te snel het culturele, esthetische of de kunst achterwege gelaten. Omdat we ergens in globale flight of fight mentaliteit zitten, het functionele te veel voorop willen zetten als snelle pleister voor onze problemen?
Dit terwijl emotie nog meer een drijfveer is geworden van de maatschappij, toegepast op een manier dat we emotie in de media vaak vermommen als iets rationeel, iets feitenlijk, terwijl we de kern van alles vergeten - de gelaagdheid en het impliciete - de kracht van "voelen en emotie" in turbulente tijden. Waar kunst altijd de functie van het humaniserende heeft gehad in de maatschappij.
Daarom kijk ik naar vormgeving, kunst en expressie als een kracht die we niet mogen vergeten in deze tijden. Zéker nu waar, net als in het verleden, expressie telkens hyper relevant bleek in die turbulente tijden. Tergelijkertijd is de betekenis van vormgeving veranderd de laatste jaren, dus moeten we zelf op zoek gaan hoe een vormgever zich de dag van vandaag vertaalt, wat excidentiele vragen meebrengt. Wat is waardevol, is het niet tijd om wat waardevol is te herdenken en herevalueren? Waar de betekenis van "waardevol" tot nu altijd gedreven is door vooral economische argumenten, ligt voor mij de transitie naar een duurzame toekomst om "waardevol" te herdefiniëren volgens emotionele argumenten.
Hoe maken we sociale en duurzame impact, en hoe kunnen we dit via vormgeving concretiseren in een vatbare, geruststellende visie en waarde naast natuurlijk het functionele, humaniserende die altijd een drijfveer zal blijven. Hoe kan vormgeving een ankerpunt zijn in deze transitie, of dit zelf duwen. Het zijn nu de zaadjes die geplant worden, in deze turbulente tijden, die ons toekomstbeeld zullen vormgeven. En laat die toekomst een veld vol optimistische bloemen zijn, dus planten maar!
Ondertussen kijk ik met een half oogje naar het nieuws, omdat mijn optimisme anders telkens weer een deuk krijgt. Het nieuws volgen maakt me moe en geeft me een pessimistische blik, terwijl ik net dat optimisme, verzoenende als medicijn zie. Daarom; ga naar musea, lees boeken, luister muziek, luister écht, probeer emotie te verstaan, en de nuances ervan, en laat zo het nieuws minder op je wegen.
Laat cultuur een emotionele factor brengen, zonder ons blind te maken. Laat cultuur ons een beetje leiden. Laat cultuur ons dat optimisme brengen net als de eerste zonnestralen na een lange donkere winter.
Groetjes vanuit mijn terras met die eerste zonnestralen na een lange donkere winter!
© Yani Vandenbranden februari 2025